EXPO #1 Signals per Second Een expositie georganiseerd door Marijn Dijkmeijer, beeldend kunstenaar en mede-oprichter van het Murf/Murw Festival Tilburg, op uitnodiging van IDFX. Gedurende vijf maanden drie exposities met als uitgangspunt ‘expanded cinema’, waarin zij onderzoekt hoe kunst voorbij traditionele kaders gaat. 

OPENING op zondag 10 november om 15.00 u van de eerste expositie in deze cyclus. Daarna te bezoeken van 15 tot en met 24 november van vrijdag tot en met zondag van 14.00 tot 17.00 u. Veilingkade 8 in Breda.

TWEE WERKEN DIE ELK DE ESSENTIE VAN AUDIOVISUEEL WERK ONDERZOEKEN. 

09:15:37;77 van Noor Back en De op één na slechtste televisie ter wereld van Divera Bender. Met deze werken openen de kunstenaars een nieuwe reeks exposities waarin de kern van beeld en geluid – pixels en trillingen – centraal staat.

Divera Bender onderzoekt de bouwstenen van televisiebeelden door een eigen televisie te bouwen, die zich onderscheidt door haar beperkingen. Noor Back werkt met hout en metaal, materialen die zij door middel van een motor op hun specifieke resonantiefrequentie laat trillen. Zo worden de fysieke eigenschappen van klank en trilling zichtbaar en voelbaar gemaakt, waarbij beide werken de toeschouwer uitnodigen om na te denken over de constructie en het effect van audiovisuele media.

Noor Back: 09:15:37;77. “Experiencing resonance transforms us, and it’s precisely this transformation that makes us feel alive. If we no longer allow ourselves to be called or transformed, if we find ourselves no longer able to effectively respond to the multitude of voices all around us, then we feel dead inside, petrified, inshort: incapable of resonance.” (Rosa, 2020, p. 34)

Wat is de ultieme vorm of ervaring van resonantie? Waar ontstaat resonantie?

Tijdens het fysieke werken met tragere werkprocessen zoals het drijven van metaal, ontstaat een relatie tussen de materialen en mij als maker. Het materiaal krijgt eigenschappen die alleen kunnen ontstaan in een wederkerige samenwerking. De spanning in de materie loopt dusdanig op dat het al wringend zoekt naar een uitweg. Het materiaal wordt gevormd, maar vormt de maker terug.

In het werk vindt een fascinatie voor herhaling plaats, volledige overgave tot het uitvoeren van een enkele handeling. Opnieuw en opnieuw, net zo lang totdat de handeling overgaat in een staat van trans. Duwen, forceren, toegeven en vergeven. Als het eenmaal is aangezet, dringt het zich in een ritme wat voortgezet wordt door herinnering in de spieren. De aandachtigheid en vertraging smeedt elementen samen, er ontstaat ruimte voor een bewustzijn in het hier-en-nu zonder te verlangen naar de toekomst. In die momenten is het helder, logisch. Door middel van het maken zoekt Noor Back naar dergelijke momenten.

Divera Bender: De op één na slechtste televisie ter wereld. 

Divera begon haar project met De slechtste televisie ter wereld, waarin ze zichzelf uitdaagde om een bestaand apparaat na te bouwen, met de beperking dat ze alleen gebruik mocht maken van haar eigen kennis en vaardigheden. Dit idee kwam voort uit de gedachte dat we dagelijks apparaten gebruiken waarvan de werking voor de meeste mensen een mysterie blijft.

Het project resulteerde in een televisie zonder kleuren met louter 600 pixels, een minuut speeltijd en je moest goed kijken wilde je herkennen wat het voor moest stellen. Er was dus veel te verbeteren. 

Zodoende presenteert tijdens de expositie in IDFX de tweede versie van het werk: De op één na slechtste televisie ter wereld.