Martijn Stadhouders (NL 1973) and Klaartje Esch (NL 1982) show their autonomous photography. Both are inspired by their surroundings. The work of Stadhouders is strictly black and white. The subject can be anything that results in a stronger image because of the omission of colour. Esch is looking for solitary places that are in contrast with their daily appearance. Drawn in the almost monochrome world the viewer rediscovers the place they know or never noticed.

Martijn Stadhouders
Het werk van Martijn Stadhouders is exclusief zwart-wit. De keus van het onderwerp wordt geleid door het feit dat het weglaten van kleur het uiteindelijke beeld moet versterken. Het heeft vooral als doel het contrast tussen licht en donker te benadrukken. Andere veel voorkomende kenmerken zijn het gebruik van silhouetten en schaduwen, relecterende oppervlakken waar de omgeving in weerspiegeld wordt en “hollandse wolkenluchten”.

Klaartje Esch
Het werk van Klaartje Esch kenmerkt zich door kleurrijke nachtfoto’s. Door lange sluitertijden ontstaan fotowerken met een eigen, bijna monochrome kleurbeleving. Verlaten plekken en eenzame objecten worden door haar in een vervreemdend nachtlicht gezet. Het werk spreekt van een verlaten realiteit en aanwezige mysterieuze sferen. Als een onopgemerkte deur naar een andere visuele wereld in ritmes en stemmingen van nachtelijk licht; een strand dat voor maanlandschap doorgaat, een gevel die in lichterlaaie lijkt te staan. Het resulteert in surrealistische fotobeelden. Deze vergeten plekken schitteren in de nacht en gaan overdag op in het alledaagse wachtend op de schemering. Esch onderzoekt deze plekken en vangt ze.