Langzaam klom ik, sjorrend aan een grote en aftandse weekendtas, de trap van het zuidoostelijke Milanese metrostation ‘Pasteur’ op. In plaats van een Italiaanse stad vond ik in de ‘overwereld’ een mix van Srilankaanse  (of Srilankese????, toch weer lekker een kwartier mijn hoofd over kunnen breken) handelaren in overbodige troep en heel veel Indianen. Kleine vierkante caramelbruine mensen met opvallende haaksneuzen.

Hier en daar een schichtige Europeaan. Het hotel Pasteur waar ik niets vermoedend geboekt had stond middenin een zee van exotica als een Romeinse pilaar ergens midden in een overwoekerd woud. Een heel levendige en lawaaierige sfeer en ough…. Een Inca vrouw euh oudere man met borsten euh… keek mij uitdagend en heupwiegend recht in de ogen aan. Zijn bovenlijf was geperst in een rood glinstertruitje en de tepels op stevige geplette borsten beten zich vast in het synthetische glanzende stofje. Hij gaf me een vette knipoog. Heel wulps… Verward liep ik langs een aantal politieagenten het pad op richting het hotel. Waarom staan die agenten hier? Diezelfde avond wilde ik mij wijden aan mijn eeuwigdurende pizzaonderzoek dus rond een uur of 9 verliet ik het hotel om in een soort van een door Heineken gerund buiten-café terecht te komen van een proportie zoals ik nooit eerder gezien heb. Overal lawaaierige en aangeschoten Indianen en hier een daar groepen Indiërs die mij verveeld aankeken. Ik liep een pizzarestaurant binnen dat aan de binnenkant een Peruaans restaurant bleek te zijn waar de Latijns Amerikaanse clientèle zich te goed deed aan gegrilde kippen, friet, salade en weer dat verdomde Heineken. Een halve literfles werd aan tafels als een wijnfles gebruikt om kleine glaasjes te vullen. Ik at een portie calamares en zat strategieën te bedenken om toch zoveel mogelijk mijn pizzaonderzoek door te kunnen laten gaan. Op weg terug naar het hotel terwijl ik plassen bierkots ontweek kwam ik weer zeker 4 of 5 Latijns Amerikaanse transgenders tegen. Allemaal even naughty. Nu werd ik nieuwsgierig. De Italiaanse hotelbeheerder legde mij uit dat er een paar jaar eerder eerst een paar indianen, volgens hem uit Peru en Ecuador, opdoken. Aanvankelijk zaten ze met zijn allen op één verdieping, even later hadden ze het gehele huis, de hele straat en nu dus een groot deel van de wijk. Op mijn vraag wat al die transgenders in de buurt deden bleef hij mij het antwoord schuldig. Sterker nog… hij keek mij achterdochtig aan. De volgende dag hobbelde ik rond op de Milanese platenbeurs, de eigenlijke reden van mijn reis, en vermaakte me prima… Laat ik het er maar verder niet over hebben. Eens een freak altijd een freak. Ik sprak een aantal Italianen aan over de mega-interessante omgeving van mijn hotel maar geen van hen leek voldoende interesse te hebben om er op in te gaan. Een Schot, die een modezaak heeft in Milaan en verzamelmaatje is, wel. Hij vertelde mij een ongelooflijk verhaal.  Het schijnt dus dat Milaan de goedkoopste transgender (sex-change) operaties heeft van de gehele wereld. Ergens een jaar of tien geleden begonnen er indianen uit Peru en Ecuador op te duiken in de Noord-Italiaanse metropool die hun sexuele lichamelijke geaardheid rigoureus wilden veranderen. (Oftewel het hangend gevaarte verwijderen). Ze gingen niet meer terug. Familie, vrienden, buren, mede-dorpelingen… Milaan stroomde in hoog tempo vol. Hoe al deze mensen het land in kwamen kwamen snapten wij allebei niet maar er zit zeker een luchtje aan zoals aan zoveel in Italië. Een soort achterstevoren kolonisatie. Net goed. In de jaren tachtig was er op Puerto Rico een schandaal rond Kentucky Fried Chicken. Veel jongens die veel kip aten begonnen borstgroei te vertonen. De Puertoricanen wezen het vrouwelijke hormoon oestrogeen als hoofdschuldige aan. Dat werd aan de kippen gevoerd om de borstpartij dus de hoeveelheid vlees explosief te vermeerderen. De Amerikanen hielden officieel onderzoek maar vonden geen bewijs hiervoor. Het raadsel is nooit opgelost. In veel Latijns Amerikaanse landen is kip het hoofdvoedsel. Zij hebben geen rigoureus gecontroleerde genetische wetgeving zoals westerse landen. Van jongs af aan eet iedereen kip. Meters, kilometers, tonnen aan kippenvlees. Nog kort geleden luidde de Colombiaanse president Morales de alarmbel over vrouwelijke hormonen in het eten wat de mannelijkheid aantastte. Hoon was zijn deel. Volgens wetenschappers en Braziliaanse en Amerikaanse multinationals, die de hele Zuid Amerikaanse markt volplempen met kip, zit er 100% zeker geen oestrogeen in de kip. Wanneer ik met een nog vollere weekendtas terugloop naar het metrostation kijk ik nog eens heel precies om mij heen. Ik zie groepen Indianen gezellig keuvelen op straat. Manvrouwen zijn een totaal geaccepteerd onderdeel van deze samenleving. Zij zijn hier de gewoonste zaak van de wereld. Terug in Nederland weet ik nog steeds niet echt waar ik getuige van ben geweest. (MC)