Laat ik voorop stellen geen fan te zijn van jazz. Maar wat ik nu heb gezien en gehoord is geweldig. Een muzikale verrassing, zoals je niet vaak meemaakt. Onthoud deze naam: Melanie de Biasio. Een kleine verschijning in het zwart gekleed en een kort zwart pagekopje. Denk aan Edith Piaf qua uiterlijk. Deze fragiele Belgische speelt zelf dwarsfluit en  beweegt zwoel op haar eigen muziek, een kruising tussen jazz en soul, en wordt op het podium van De Helling in Utrecht begeleid door drums, piano en keyboard. Een tot nog toe onontgonnen exotisch muziekterrein. De ritmiek wordt wel vergeleken met die van Nina Simone en haar stem, wat een stem,  met Ella Fitzgerald, niet de eerste de besten, en een sexy vleugje Sade. Dan heb je vast een beeld.

Haar optreden van anderhalf uur op 10 december in De Helling vliegt voorbij. Het is een feest om naar haar te kijken en te luisteren. Ondergaan is een veel beter woord. Je raakt als het ware in een trance van deze hypnotische muziek. Haar teksten zijn wat melancholisch, verloren liefdes en vriendschappen, maar dat past precies bij haar presence en existentialistisch imago. Je komt beslist  niet triest uit de zaal, maar juist blijmoedig. Want wat een openbaring om zulke mooie intense muziek te mogen leren kennen. Sorry, als ik wat doordraaf. Maar Melanie is voor mij dè ontdekking van 2014. Velen met mij zullen volgen. Luistert allen naar haar laatste album ‘No deal’.

Peter de Jaeger