Mijn huidige werk omvat voornamelijk monumentale houtskooltekeningen die mijn engagement als mens/kunstenaar reflecteren. Dit engagement komt voort uit mijn bewustzijn over de staat waar de wereld in verkeerd vanwege een scala aan dreigende rampen. Mijn persoonlijke en ambigue posities, fascinaties en theoretische kaders rond deze vaak politieke en maatschappelijke onderwerpen vormen de basis van mijn werk. Bijvoorbeeld de dominante wijze waarop mensen de wereld vormen door middel van architectuur. Architectuur is in deze context een politiek domein waarin grotere invloedrijkere systemen zoals de wereldpolitiek en economische systemen botsen met de posities en wensen van individuen. Oorlog, utopie en dystopie hun oorsprong, huidige status, invloed van mensen op zichzelf en hun omgeving, en de menselijke conditie op zich zijn belangrijke drijfveren voor mij. De tekeningen die ik maak worden samengesteld uit beelden die ik verzamel sinds mijn jeugd. Deze eerste plakboeken waren gevuld met beelden van soldaten, tanks, vliegtuigen en ander oorlogstuig, nu is de aard van de afbeeldingen verschoven naar de gevolgen van menselijk handelen, architectuur en beelden van constructie en destructie die verstoken zijn van menselijke aanwezigheid. Nieuw beeld wordt hieruit samengesteld door middel van digitaal en/of handmatig schuiven met de beelden of onderdelen ervan. Dit wordt vervolgens omgezet in tekeningen die weliswaar voortkomen uit figuratie, maar tijdens het ontstaan van de verschillende onderdelen van het beeld verdwijnt de context waardoor het herkenbare verandert in abstractie, tot het punt waarop referentie met de zichtbare werkelijkheid vrijwel is verdwenen. Het aanpassen van de beelden, het samenstellen ervan gebeurt om een nieuw geheel met grote complexiteit te veroorzaken, hierdoor tracht ik meerdere, verschillende, constant verschuivende en gelijktijdige realiteiten te tonen en te verkennen. Zo ontstaan beelden die vanwege de afmetingen en getoonde architecturale ruimtes uitnodigen om je als toeschouwer mentaal in te begeven en op onderzoek uit te gaan. Ze mogelijk te gebruiken om nieuwe visies te veroorzaken op de werkelijkheid die ze reflecteren. De in de tekeningen aanwezige frictie tussen constructie en destructie, plaats de beelden in de ruimte tussen de vaak als tegengestelden geziene polen. Destructie als inherente en onvermijdelijke voorwaarde voor verandering, dit wordt zichtbaar in de tekeningen door soms langzame veranderingen, verschuivingen, samensmelting of transformaties. Of als onmiddellijke, directe en explosieve vormen van destructie. Als een constant verschijnend tabula rasa, een nul punt, een constante staat van mogelijkheid die suggereert dat niets gevangen zit binnen fysieke grenzen, maar de potentie heeft om te veranderen en in constante flux blijft met zijn omgeving.