Jasmin Djerzic is in 1983 geboren in Bosnië en Herzegovina.
Hij groeide op in de hoofdstad Sarajevo. Toen in 1992 de oorlog uitbrak, vluchtte hij samen met zijn moeder en zus naar Nederland. In 2011 is hij afgestudeerd aan de kunstacademie St. Joost te Breda.

Hoe voel jij je als je een grote kras op je auto maakt,
een vlek op je mooie broek krijgt of als je mooiste vaas kapot valt?
Hoe ver ga je om geen kras op je auto te krijgen,
je mooie broek schoon te houden en je mooiste vaas heel te houden?

Hoe bewust denk jij na over hoe ver jij gaat om voorzichtig te zijn met je spullen?
Of ga je er sowieso voorzichtig mee om?
En waarom, is het ook beter voor jou of alleen voor je spullen?

Zijn ze 'doorleeft' niet mooier?

Mijn werk gaat over waardebepaling, de relatie tussen mensen en hun spullen.
Een product of een voorwerp heeft van zichzelf geen waarde, deze waarde kennen wij er aan toe. Mij is opgevallen dat deze waardebepaling over onze producten een eigen leven is gaan leiden. En dat we uiteindelijk niet meer zelf nadenken over deze waarde maar dat deze vastligt in de maatschappij.

Zo verbaas ik me over het feit dat mensen die de nieuwste smartphone kopen, omdat ze deze zo mooi en compact vinden er permanent een dik stootkussen omheen doen, zodat de telefoon niet beschadigd. Ik vind het niet erg dat je zuinig bent op je spullen, maar wat heeft het dan voor een zin dat de je een dunne mooie maar kwetsbare telefoon koopt, die je vervolgens nooit ziet.

Met mijn werk wil ik deze waardebepaling herintroduceren. Ik wil er voor zorgen dat mensen zelf na gaan denken welke waarde ze hun spullen toekennen. Ik wil niet in mijn werk mijn mening over spullen en producten geven, maar de kijker erover na laten denken.
Aangezien de maatschappij over het algemeen juist spullen en producten verheerlijkt laat ik vaak in mijn werk het tegendeel zien.